Jednym z przykładów biomineralizacji roślin są kryształy szczawianu wapnia, które występują w ponad 200 rodzinach roślin. Kryształy te występują w różnych organach i tkankach roślinnych takich jak: liście, łodygi, korzenie, nasiona czy organy kwiatowe. Morfologia tych kryształów jest bardzo zróżnicowana, od prostych regularnych kryształów pryzmatycznych poprzez sferyczne agregaty aż do pojedynczych igieł o ostrych zakończeniach. Pomimo szerokiego występowania tego kryształu w roślinach, funkcje jakie spełnia w roślinie nie są do końca poznane i zrozumiałe. Jednakże wydaje się, że kryształy te odgrywają różnorodne role. Szczawiany wapnia prawdopodobnie służą roślinie jako rezerwuar wapnia oraz również pozwalają utrzymać prawidłową równowagę jonową pomiędzy jonami sodu i potasu. Ponadto, rośliny wytwarzają kryształy szczawianu wapnia w celu utrzymania niskiego poziomu rozpuszczalności potencjalnie toksycznych substancji, takich jak kwas szczawiowy. W wielu przypadkach kształt kryształu i jego występowanie w określonych tkankach rośliny determinuje jego funkcje. Na przykład kryształy w postaci igieł występujące w liściach mogą odgrywać rolę obronną przed roślinożercami. W niektórych przypadkach te krystaliczne igły posiadają bruzdy, które prawdopodobnie usprawniają transport toksyn do nadgryzionych części roślin. Bardzo ciekawą cechą biokrystalizacji kryształów szczawianu wapnia jest fakt, że poszczególne gatunki roślin tworzą kryształy o określonej morfologii. Morfologia danego kryształu jest charakterystyczna dla określonej grupy taksonomicznej, dlatego stanowi cechę taksonomiczną danej rodziny roślin.

                                          

(a)	centro symetryczne kryształy szczawianu wapnia otrzymywane in vitro;
(b)	morfologia kryształów szczawianu wapnia charakterystyczna dla roślin z rodziny Solanacea. Ściana (101) nigdy nie występuje w kryształach szczawianu wapnia otrzymywanych syntetycznie.

Szczegółowa analiza: J. Prywer, CrystEngComm 11 (2009) 196-202.